Powiększony trzeci migdał jest problemem, z którym najczęściej spotykają się rodzice dzieci w wieku do 5 lat.
Szczególnie tych, które uczęszczają do żłobków lub przedszkoli i przez to są ciągle narażone na infekcje. Może dotyczyć również osób dorosłych, cierpiących na alergie. Istnieją też takie przypadki, w których dziecko rodzi się już z powiększonym migdałkiem.
Migdałek gardłowy, bo o nim mowa, jest potrzebny w organizmie dziecka. Jego funkcją jest ochrona przed chorobami. Można powiedzieć, że stanowi pierwsze ogniwo w drodze obrony immunologicznej organizmu. Jednym słowem, jest potrzebny. Ale tylko wtedy, gdy funkcjonuje prawidłowo.
Trzeci migdał u dzieci powinien powiększać się w momencie wystąpienia infekcji, a następnie po jej ustąpieniu, szybko się obkurczyć. Dzieci żłobkowe i przedszkolaki często zapadają na różne infekcje. Niektóre z nich są w zasadzie cały czas chore. Z jednej choroby przechodzą w drugą, przez co migdałek nie ma czasu i możliwości powrócić do swoich pierwotnych rozmiarów. Właśnie to powoduje tzw. przerost migdałka.
Trzeci migdał u dorosłych jest najczęściej przerośnięty z powodu alergii. Alergeny drażnią migdałek, a organizm człowieka rozpoznaje to jako sytuację chorobą. Do drażnienia dochodzi bardzo często, jak to ma zwykle miejsce w przypadku każdej alergii. Trzeba też dodać, że również dzieci mogą cierpieć na powiększony migdałek spowodowany czynnikami alergicznym. W związku z tym nie ma co się dziwić, gdy pediatra wypisze skierowanie do alergologa.
Trzeci migdał – objawy powiększenia
Objawy powiększenia trzeciego migdała są łatwe do zauważenia, ale nie tak bardzo proste, jak się to większości z nas wydaje. Po pierwsze trzeba zauważyć, że migdałek jest bardzo często mylony z języczkiem, który zwisa u wejścia do gardła. Prawdziwy migdałek znajduje się nieco głębiej, jakby za nosem.
Powiększenie migdałka można stwierdzić przy pomocy lusterka laryngologicznego lub giętkiego endoskopu. Lekarz pierwszego kontaktu lub pediatra jest w stanie bezbłędnie rozpoznać taką nieprawidłowość. Tak naprawdę nawet rodzice mogą to zdiagnozować, jeżeli posiadają w domu któryś z wyżej wspomnianych przyrządów lekarskich.
W ubiegłych latach diagnozowano powiększenie migdała poprzez wykonanie prześwietlenia RTG. Teraz nie korzysta się już z tej metody, która nie tylko nie jest wystarczająco precyzyjna, ale również naraża dziecko na niepotrzebną dawkę promieniowania.
Czy istnieją jakieś leki na trzeci migdał?
Niestety nie istnieją żadne leki farmakologiczne na trzeci migdał. W przypadku dzieci często sprawdza się rezygnacja ze żłobka i przedszkola, która skutkuje zaprzestaniem wystawiania organizmu dziecka na bakterie i wirusy chorobotwórcze. W niektórych przypadkach po pewnym czasie organizm małego człowieka radzi sobie z bakteriami, ma szansę odetchnąć, poprawić swoją odporność, a tym samy sam migdałek ulega zmniejszeniu. Jednak nie wszyscy rodzice mogą sobie pozwolić na skorzystanie z tej metody, a u wielu z nich nawet nie będzie ona skuteczna. Wtedy pozostaje wykonanie operacji.
Trzeci migdał – leczenie
Najpopularniejszym sposobem leczenia przerostu trzeciego migdała jest tzw. adenotomia, czyli prosty zabieg polegający na wycięciu migdałka. W najgorszych przypadkach należy również podciąć migdałki podniebienne.
Trzeba pamiętać, że zabiegu raczej nie wykonuje się u dzieci poniżej drugiego roku życia, chyba że mają one problemy z oddychaniem lub inne, poważniejsze następstwa. Na samym końcu można dodać, że u zdrowych osób trzeci migdałek zanika wraz z wiekiem.
Nastolatki zazwyczaj posiadają już zupełnie niezauważalny migdałek. Ma to związek z tym, że migdałek sam z siebie pełni funkcję wspomagającą odporność tylko u małych dzieci – najczęściej do 7 roku życia. Po tym okresie jest już po prostu zbędny.
Migdałki podniebienne u dorosłych
U dzieci najczęściej mamy do czynienia z przerostem trzeciego migdałka, a u dorosłych z przerostem migdałków podniebiennych. Dochodzi do tego w wyniku ciągle nawracających infekcji gardła, które bywają niedoleczone.